– Ура-а-а! Ванюш чӱчӱ толын! – изи Дима, мутланыме йӱкым колын, омса деке куржо.
– Могай тый кугу лийынат! – чӱчӱжӧ тувыраш марте эргым нӧлтале.
– Але мый кугу омыл. Теве тунемаш тӱҥаламат, тӱжем паим нямам. Вара мыят кушкын шуам.
Дималан чӱчӱжӧ кугу канде мечым, лимон таман мӱгиндым, шоколадым, пешак сӧрал модыш пӧртым конден.
– Молан пӧртшӧ шаланен пытен, трактор шӱкал каен мо? – картон коробкам рончен, шӱлыкын ончале.
– Пӧртым айда пырля чоҥена, – чӱчӱ изи рвезын кумылжым савырынеже.
– Айда, – рвезе чулымеште.
Дима ден Ванюш чӱчӱжӧ мозаике пӧртым фанер оҥа гыч погышт. Пӧрт оҥай лекте. Окналаште тӱрлӧ тӱсан пеледыш пеледеш. Тӱньык гыч шикш тӱргыкта. Пӧртвуйышто агытан оҥым кадыртен шога. Окна йымалне пий кудалыштеш.
– Чӱчӱ, тый могай пашам ыштет?
– Пӧртым чоҥымаште инженер улам.
– Ура-а-а-а! Ынде мыят, кушкын шуамат, чӱчӱ гай изи нер лиям! – каласыш Дима да ачаж деке куржо.
Яков ЕГОРОВ.
Э.Ямбаршеван сӱретше.
