Марий кундем ожнысек моторлыкшо дене ойыртемалтеш. Тудо тӱрлӧ кайыквусылан да янлыклан поян. Ты кундемыште ончыч шагат лийын огыл манын ойлат. Тидлан кӧра янлык ден кайык-влак я пашаш вараш кодыныт, я, мӧҥгешла, эн ончыч толыныт да молыштым вучен шинченыт. А эр кочкышым да кас кочкышым кунам ыштыме нерген ойлыманат огыл! Вот томаша!
Чодыраште илыше-шамычын жапым палыде кошташ шерышт темын. Садлан нуно погынымашым эртареныт да шагатым ышташ мутланен келшеныт.
Вӱдумдыр ты пашалан вигак пижын да умдан пӧртым чоҥен. Тудо чылалан келшен.
– Пӧрт ямде. Кӧ ынде жап дене палдараш тӱҥалеш? – йодын кидмастар.
– Мый Марий кундемыште эн виян янлык улам. Ты пашам шуктынем, – мутым луктын шордо. Но кугу тӱкӧ у пӧртыш пураш мешаен.
– Мӧ-мӧ! Мый ямде улам! – магыралтен маска. Тунар виян каралын, умдан пӧрт чуч гына шаланен огыл.
– Маска, тыйын йӱкет янлык-влакым лӱдыкта! – торешланен рывыж. – Кӧ эше тыге шона?
– Ӱ-ӱ-ӱ…– сур пире ой дене келшен да тунар виян урмыжалтен – пушеҥгылаште лышташ-влак чытырналтыныт.
– Ой-ой, пире тос, йӱкетше моткоч лӱдыкшын йоҥга. Мый, тыгай йӱкым колын, товатат, шылам ыле, – шонымыжым мераҥ каласен.
– Мыланна тыматле, кумылым савырыше йӱк кӱлеш! – оза семын шордо пелештен.
– Пик-пик-пик! Мыланем ты паша келшен толеш. Пӧрт лач мыйынлык. Тушто ешем денат илен кертам, – йыҥысен коля.
– Ку-ку, ку-ку, – кӱкшӧ пӱнчӧ вуй гыч трук йӱк солнен.
– Тиде йӱк мыланна моткоч келша! – кайык ден янлык-шамыч рӱжге кычкыралыныт.
– Ку-ку, ку-ку, мыланем йочам ончыман, жапем уке, – торешланен кайык.
– Келше, куку. А ме тыланет игет-влакым кушташ полшена, – темленыт моло кайык-шамыч.
Тылеч вара куку игыже-влакым ончымым чарнен. Вӱдумдырын чоҥымо пӧртыш илаш пурен да кӱлешан сомылым шукта. Янлык ден кайык-шамычым, калыкым шагат дене палдара.
Кристина АРХИПОВА.
О.МАЙКОВА марлаҥден.
Э.Ямбаршеван сӱретше.
