Иленыт улмаш Витя лӱман рвезе ден аваже. Икана рвезе поҥго погаш каяш тарвана. Тыгодым аваже пашаште лийын.
– Авам паша гыч пӧртылешат, поҥгым ужын куана, – семынже пелешта Витя.
Корно дене тӱрлым шонкален ошкылеш. Икмыняр жап гыч чодыра тӱрышкат миен шуэш. Ончалеш, да чонжылан шуй-й-й чучын колта. «Чодыраже могай кугу. Йомам гын? Кӧ мыйым утара?» – шоналта семынже да шеҥгеке чакна. Тыге кокытеланен шонкален шогымыж годым Ур койылалта. Рвезе тудым шекланен шукта.
– Ур, тый кугу чодыраште илет, поҥгын кушто шочмыжым палет, очыни? Ончыкто ты верым, – сӧрвала Витя.
– Тый тугеже чодыра сийлан толынат? – йодеш Ур.
– Туге.
– Осал пашам ышташ от тӱҥал? Тый поро койыш-шоктышан рвезе улат?
– Могай осал пашам? Ом умыло нимомат.
– Куткышуэм шалатылаш, пеледышым кӱраш, пушеҥге укшлам тодышташ, мемнан гай изи янлыкым лӱдыктылаш да тулеч молымат, – рашемда изи Ур.
– Товатлем тыланет. Мый тыгай койышан омыл. Чодыралан полшаш, тудым перегаш эре ямде улам! Мыланем поҥго изишак кӱлеш. Авамым куандарынем, – вашешта рвезе.
– Ӱшанем. Ошкыл тугеже почешем.
Икмыняр жап гыч поҥго верыш намиен шогалта. Витя корзиҥгажым тыманмеш тема да мӧҥгӧ велыш тарвана. Но рвезе шижеш: тудым ӧрдыж гыч эре ала-кӧ эскера. Чодыра тӱрыш лекмеке, Урлан, чодыралан таушта да, йывыртен, суртшо деке ошкыл колта. Кастене аважлан чыра радам дене каласкала.
– Поро пашалан поро дене вашештыман. Молодец, эргым! – пелешта ава.
Кира СМИРНОВА.
Морко, Коркатово.
Э.Ямбаршеван сӱретше.
