Школ кудывечеш йоча-влак Олмапум шынденыт. Кушкын шумекше, тудо мотор, ладыра лийын. Шошым ош пеледыш дене леведалтын. Мотор ош тувырым чиен, пуйто самырык ӱдырла марлан каяш ямдылалтын. Кажне еҥ, Олмапу дек лишемын, сӧраллыкшылан моктен. Изижат-кугужат тудын пелен войзалтын. Мӱкш-влак йырже кечыгут ызгеныт. Кайык-шамыч, укшыш шинчын, сылне мурыштым йоҥгалтареныт. Олмапу шкенжым чолга шӱдырла шижын.
Саскан пушеҥге кугешнаш тӱҥалын: «Кудывечыште мый эн мотор улам». Куанымыж дене эсогыл мурым муралтен:
– Ошо улам, ошо улам,
Сылне ӱдыр мый улам.
Чылан мыйым йӧратат,
Со ончат да куанат.
Кеҥежат эртен, шыже толын. Олмапун саскаже-влак чевергеныт. Пушеҥге эшеат сылнештын. Угыч моктанаш тӱҥалын:
– Ончалза, мый могай поян улам. Могай гына тувырем уке?! Шошылан – ошо, кеҥежлан – ужарге. Ынде чевер тувырым чиенам. Толза, кочса чевер олмамым.
«Моктанышын мокшыжо шелеш», – маныт калыкыште. Олмапу денат тыгак лийын. Йо-ча-влак олмам кӱрлын налыныт, пурлын онченыт – кочо. Тунамак кудалтеныт. Кайык-шамыч рӱж чоҥештен толын чӱҥгалыныт. «Ой-й, тыгайым кузе кочкаш? Ко-о-оч-ч-ч-чо!» манын, вес вере тарваненыт. Тыге Олмапу шкетын шоген кодын.
Йӱштӧ теле толын шуын. Мландым кӱжгӧ лум леведын. Янлыклан, кайыклан кочкыш пытенат, Олмапу нерген шарналтеныт. Кенеташте ӧрш тӱшка толын шинчын. Чевер олмам кужун чӱҥгеныт.
– Олмапу, тамле олматлан тау. Шужен колымаш деч утарышыч, – манын, весела мурыштым муралтен чоҥештен каеныт.
Вес кечын лого-влак унала вашкеныт. Олмам тауштен-тауштен авызленыт. Мераҥат тамле олма нерген пален налын. Кужу теле мучко кажне кечын кочкаш коштын. Рывыжат коклан-коклан толын каен. Олмапулан чыланат тауштеныт. Тудо янлык ден кайык-шамычлан чатлама телым илен лекташ полшен. Вес ийлан олмажат шеремын.
Есения ЕГОШИНА.
У Торъял, Немда.
