Шошо. Эрдене эрак кече шыратен онча. Тугеже таче игече ояр лиеш. Ачам колым кучаш каяш ямдылалтеш. Монча ончыч эҥырым лукто, изирак атышке йылым оптыш. Термосышко чайым темыш, пурлаш киндым, когыльым пыштыш. Чыла ямде лиймеке, машинашке шинчын, эҥер дек кудална.
Миен шуна. Ачай эҥырвоштырым рончыш, крючокышко йылым пижыктыш. Кугурак колым йодын, вӱдыш кудалтыш. Чичка, йылт-юлт койын, вӱд йымак каен йомо да мӧҥгеш тӧршталтен лекте. Ачам шып лие. Кол чӱҥгымым изин-кугун вучена. Кенета вӱд ӱмбалне толкынла кояш тӱҥальыч. Тӱткынрак ончална – вӱдумдыр! Ала-кушко вашка, иеш, мемнам огешат уж. Тудын ийын эртымыж годым ачам уло йӱкын кычкырале:
– Здрасьте-е-е!
Умдыр мемнам иже шекланыш. Савырныш да, ну иеш, ну иеш – пуйто таҥасымашке логалын.
– Таче тыланет садак нимогай верым огыт пу. Виетым арам ит пытаре, – манын, ме элнен каен воштылына.
Воштыл чарнымеке, колым эҥыраш уэш пижна. Ик пагыт гыч толкын-влак адак тарванышт. Мо лийын кертеш? Ончена – адак умдыр. Шкетын огыл, ынде коктын улыт.
– Ачай, ачай, таҥасымашым тӱҥалыт ала-мо. Ончо-ончо, иктыже, пырняшке шогалын, ончыл йолжым кӱшкӧ нӧлталын, чогашылжым ончыкта. Пуйто весыжым ончалын шыргыжеш: ош пӱйжӧ-влак шерла койыт.
– Виян улыт нуно, спортсмен-шамыч, – воштылеш ачам.
Чынжымак, умдыр-влак пуйто таҥасымашым тӱҥальыч. Иктыже весыжым ончылташ тырша.
– Шола умдыр, кертат-кертат, писынра-а-ак! – мый кычкырем.
– Пурла, тый икымше лийшаш улат! – кугу йӱкын ойла ачам.
Таче колым кучымо кече огыл улмаш. Умдыр-влакын таҥасымыштым ончен, шер теммеш воштылын, мӧҥгӧ велыш тарванышна.
Лена ИШМАНОВА.
Татарстан, Агрыз, Кадрек.
